ར་གནུབ་ཉི་མ་རྡོ་རྗེ།

༡༩༣༤ – ༢༠༢༡

༄༅། ༢༠༢༡ ཟླ་ ༩ ཚེས་ ༢༡ དེ་ནི་སེམས་ཤིན་ཏུ་སྐྱོ་པོའི་ཉི་མ་ཞིག་ཡིན། དེའི་ཉིན་མོ་བྲག་གཡབ་མ་དགོན་ར་གནུབ་ཚང་གི་བུ་ཉི་མ་རྡོ་རྗེ་ལགས་ཨ་མེ་རི་ཀར་འདས་གྲོངས་སོང་འདུག  ཁོང་གི་སྐྱེས་ལོ་ ༡༩༣༨ ཡིན་ནའང་། ལག་ཁྱེར་ནང་ ༡༩༣༤ འཁོད་པར་བརྩིས་ན། རང་ལོ་བརྒྱད་ཅུ་གྱ་གསུམ་རེད།

            ང་ཆུང་ཆུང་དུས་ནས་ར་གནུབ་ཉི་མ་རྡོ་རྗེ་ལགས་ངོ་ཤེས་ཀྱིན་ཡོད། ང་གཉིས་མཉམ་དུ་རྩེད་མོ་རྩེས་པ་རང་དྲན་གིན་མི་འདུག  ཁོང་གི་མི་ཚང་དེ་ལ་“ར་གནུབ་ཚང་“དང་། “ར་གནུབ་དཔོན་ཚང་“ཡང་ཟེར་བ་རེད། བྲག་གཡབ་༧སྐྱབས་མགོན་སྐུ་ཕྲེང་བཞི་པ་དང་། ལྔ་པ་གཉིས་ཀ་ཁོང་ཚོའི་ནང་ལ་འཁྲུངས་པ་རེད། ང་ཆུང་ཆུང་སྐབས་ལ་ཁོང་ཚོའི་ནང་ལ་ཞག་པོ་ཁ་ཤས་བསྡད་མྱོང་། ར་གནུབ་ཚང་ནི་བྲག་གཡབ་ཀྱི་དཔོན་ཁག་གྲས་ཡིན་ཙ། ཁོང་ཚོ་མི་ཚང་ཆེན་པོ་རེད་ལ། ཁང་པའང་ཆེན་པོ་འདུག  ཁང་པའི་མིང་ལ་“ར་གནུབ་རྒྱས་ཁང་“ཟེར་བ་རེད། རྒྱས་ཁང་ཟེར་བ་ནི་ཕལ་ཆེར་ཕོ་བྲང་ཟེར་བ་དང་གཅིག་པ་རེད།

ཉི་མ་རྡོ་རྗེ་ལགས་ཀྱི་ཕ་ནི། ར་གནུབ་དྲུང་ཡིག་བློ་བསྟན་རེད། ང་ཚོ་བྲག་གཡབ་བླ་བྲང་གི་དྲུང་ཡིག་བརྒྱད་ཀྱི་ནང་ནས་ལེགས་གྲས་ཤིག་དང་། མི་གོ་ཆོད་པོ་འབྱོན་ཐང་ལྡན་པར་བརྩི་གིན་འདུག  ༡༩༥༢ ལོར་ང་རང་ལྷ་སར་འགྲོ་དུས་ཁོང་ཡང་བླ་བྲང་གི་ལས་བྱེད་ཁོངས་སུ་མཉམ་དུ་ཡོད། ལྷ་སའི་བྲག་གཡབ་བླ་བྲང་གི་ཕྱག་ཁང་ནང་ལོ་ཤས་ལས་ཀ་བྱས་ནས་བསྡད་པ་རེད།  

            ཉི་མ་རྡོ་རྗེ་ལགས་ཀྱང་ང་རང་བྲག་གཡབ་ནས་ལྷ་སར་སློབ་གཉེར་བྱེད་སར་འགྲུལ་བཞུད་སྐབས་དེར་མཉམ་དུ་ཡོད། ལྷ་སར་འབྱོར་ནས་ཁོང་རྭ་སྟོད་དགོན་པར་སྒྲིག་ཞུགས་ཐོག  སློབ་གཉེར་ཡག་པོ་བྱས་སོང་།

རྗེས་མ་རྒྱ་གར་ལ་འབྱོར་ནས་ཝཱ་རཱ་ཎཱ་སིར་སློབ་གྲྭ་ཆེན་མོར་ལེགས་སྦྱར་སྐད་ཀྱང་སྦྱངས། དེ་རྗེས་སློབ་གྲྭ་དེའི་དཔེ་མཛོད་ཁང་ལ་ལས་ཀ་བྱས་ཤིང་། རིག་གཞུང་སྣ་ཚོགས་ལ་དོ་སྣང་དང་། མཐོང་རྒྱ་ཆེ་བས། ཤེས་ཡོན་སྣ་འཛོམས་ཡོད་པའི་མཁས་པ་དང་། ལོ་རྒྱུས་སྨྲ་བ་པོ་ཞིག་ཆགས་སོང་།

            ཁོང་ནས་ཕ་ཡུལ་བྲག་གཡབ་ལ་བལྟ་བསྐོར་ཕྱིན་པ་དང་། ར་གནུབ་ཚང་ཡོད་སའི་ཕྱོགས་ཀྱི་གྲོང་གསེབ་དེར་སློབ་གྲྭ་བཙུགས་པ་རེད།

ཁོང་ནས་ལོ་མང་པོའི་རིང་ལ་དཀའ་ལས་བརྒྱབས་ནས་བྲག་གཡབ་ཀྱི་ལོ་རྒྱུས་རྒྱས་པ་ཞིག་བྲིས་སོང་། དེའི་སྐོར་ཁོང་ནས་ང་ལ་ཡང་ཡང་འབྲེལ་བ་བྱས་བྱུང་ལ། དེའི་ཆེད་དུ་ང་ཚོའི་སར་རྗར་མེ་ནིར་ཡང་སླེབས་སོང་། ང་རང་ཁོང་སྡོད་ས་་་ནིའུ་ཡོརྐ་དང་། ཁྲ་ཁོ་མ་་་གཉིས་ཀ་ལ་ཁོང་དང་། སྐུ་ཟླ་ཐུག་སར་ཕྱིན་ནས། ཁོང་གཉིས་ཀྱི་ནང་ལ་ཉིན་ཤས་རེ་བསྡད་པ་ཡིན།  ད་ལྟ་ཁོང་གི་དེབ་དེ་མི་ཁ་ཤས་ཀྱིས་རྩིས་འཁོར་(གློག་ཀླད་ཀྱང་ཟེར་)ནང་བཅུག་ནས་ཞུ་དག་གཏོང་གིན་ཡོད་རེད། དེ་ནི་ཁོང་གི་བྱས་རྗེས་ཆེ་བའི་ལོ་རྒྱུས་ཀྱི་ཡིག་འཇོག་ཅིག་ཡོང་གི་རེད། 

ང་ཚོའི་མི་རབས་ཀྱི་གྲགས་ཅན་མི་སྣ་གཅིག་མེད་པར་གྱུར་པ་འདི་ལ་ཕངས་སེམས་ཆེན་པོ་འདུག་ཀྱང་། མི་རྟག་པའི་རང་བཞིན་ལ་འགྱུར་བ་གཏོང་ཐབས་ཡོད་མ་རེད། ཁོང་གི་སྐུ་ཟླ་གཙུག་ལག་སློབ་དཔོན་་་ལི་ཟ་སྦེ་ཐི། སྦར་ནེ་ཌི་་་ (Prof. Elisabeth Benard ) སྐུ་གཟུགས་བདེ་ཞིང་། ཐུགས་སེམས་ཧ་ཅང་སྐྱོ་པོ་མེད་པ་དང་། རིག་གཞུང་གི་ཕྱག་ལས་གནང་བཞིན་འདུག་པས་དགའ་པོ་ཡོད།

བྲག་གཡབ་༧སྐྱབས་མགོན་སྐྱེ་ཕྲེང་དགུ་པའི་མིང་འཛིན་བློ་ལྡན་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བྲིས། ༢༠༢༡།༢།༨ ཕུལ།

Nima Dorjee Ragnubs 1938–2021

The 20th of September 2021 is a day marked by great sadness for me. It is the day when Nima Dorjee, son of the Ragnubstshang family associated with the Dagyab Magon Monastery in Yemdun, passed away in the United States. Nima Dorjee was born in 1938, even if his passport suggests 1934, and was eighty-three years old at the time of his passing. His family, known as Ragnubstshang or Ragnubs Pontshang, and the Fourth and Fifth Dagyab Khyabgons were born in this family. 

I knew Nima Dorjee from early childhood. Even though I do not recall playing with him, I vividly remember visiting his family estate situated within Dagyab principality. The extensive family lived in a four-storied house known as Ragnubs Palace. 

At the time, Nima Dorjee’s father, Loden, worked as the Ragnubs secretary and was known as one of the most gifted and capable staff members. As part of the Labrang, the monastic estate, he accompanied me on my trip to Lhasa in 1957. Loden remained for one year, working in the Dagyab Labrang treasurer’s office. In 1954 Nima Dorjee travelled to Lhasa to enrol at Rato Monastery, where he successfully took up a course of study in Buddhist philosophy and logic. 

Once he arrived in Indian exile in 1959, he received a scholarship from the Sampurnan Sanskrit University in Varanasi to study Sanskrit and Buddhist philosophy. Upon completing his studies, he became a librarian at the university’s manuscript library. He indeed became an expert in historical disciplines based on his lively interest in different cultures, various fields of knowledge, and his ability to cultivate a broad perspective on the topics he studied. 

In 1969, Khyongla Rato Rinpoche, a relative of Nima Dorjee, invited him to come to the United States. Throughout his life there, he worked in different occupations. He particularly enjoyed working at the Jacques Marchais Museum of Tibetan Art in New York. During his time there as a Tibetan art historian, he co-authored Treasures of Tibetan Art: Collections of the Jacques Marchais Museum of Tibetan Art.

In 1995 he visited Dagyab and founded two schools in Ragnubs Village and in a nearby village. Schools, which then flourished for 20 years.

As the outcome of many years of arduous research, he began to write a history of Dagyab, and it was in this context we renewed our contact. He visited me in Germany, and I also visited him and his wife in New York and Tacoma. With the manuscript now typed up, proofread and copyedited, I am much looking forward to the publication of this significant historical contribution. 

The passing away of one of the most significant figures of our generation fills me with a deep sense of grief and the clear awareness that there is no way to exert influence on the nature of impermanence. To his wife, Prof. Elisabeth Benard, I would like to express my most heartfelt condolences, my hope that she may not be overwhelmed by sadness, and my very best wishes for her good health. In concluding, I would also like to use this opportunity also to express my appreciation for her academic contribution. 

Loden Sherab, the Ninth Dagyab Kyabgon

Translated by Chandra Chiara Ehm